Εγκαύματα πρώτες βοήθειες και τρόποι αντιμετώπισης

Το έγκαυμα είναι μια από τις περισσότερο σοβαρές κακώσεις του ανθρώπινου οργανισμού και οφείλεται στην καταστροφή του δέρματος και των υποκείμενων ιστών της περιοχής από την επίδραση φυσικών ή χημικών παραγόντων, όπως είναι η θερμότητα, οι χημικές καυστικές ουσίες, το ηλεκτρικό ρεύμα και οι ακτινοβολίες.

Ανάλογα με τη φύση των παραγόντων που τα προκαλούν τα εγκαύματα διακρίνονται στα ακόλουθα κύρια είδη:

1)Θερμικά

Τα θερμικά εγκαύματα προκαλούνται από τα διάφορα είδη της ξηράς θερμότητας, όπως είναι οι φλόγες και τα πυρωμένα αντικείμενα, κατά την τριβή του δέρματος, όπως είναι με το σχοινί, από την υγρή θερμότητα, όπως είναι ο ατμός και τα υπέρθερμα υγρά, και από την ψύξη, όπως είναι το υγρό άζωτο και το οξυγόνο.

2)Χημικά

Τα χημικά εγκαύματα προκαλούνται από τα οξέα και τα αλκάλεα που βρίσκονται στα διάφορα προϊόντα οικιακού καθαρισμού και τα βιομηχανικά υγρά.

3)Ηλεκτρικά

Τα ηλεκτρικά εγκαύματα προκαλούνται από το ηλεκτρικό ρεύμα και από τους κεραυνούς.

4)Ακτινικά

Τα ακτινικά εγκαύματα προκαλούνται κυρίως από την ηλιακή ακτινοβολία και λιγότερο συχνά από τις θεραπευτικές εφαρμογές της ακτινοβολίας-Χ.

Η βαρύτητα του εγκαύματος εκτιμάται από τα δύο βασικά χαρακτηριστικά του, δηλαδή την έκταση και το βάθος του.

Η έκταση του εγκαύματος προσδιορίζει το μέγεθος της μεταβολικής διαταραχής που υφίσταται ο οργανισμός του εγκαυματία και ο υπολογισμός της είναι αναγκαίος για την ορθή αποκατάσταση της βλάβης. Η έκταση εκφράζεται σε ποσοστό επί τοις εκατό (%) της συνολικής επιφάνειας του σώματος του πάσχοντος.

Το βάθος του εγκαύματος εκτιμά το βαθμό της τοπικής βλάβης των ιστών και προσδιορίζει το είδος της τοπικής θεραπείας που πρέπει να εφαρμοσθεί και την πρόγνωση της νόσου.

Ελαφρά εγκαύματα Α΄ ή Β΄ βαθμού περιορισμένης εκτάσεως μπορούν να αντιμετωπιστούν στο σπίτι. Εγκαύματα Β΄ ή Γ΄ βαθμού, τα οποία έχουν έκταση που υπερβαίνει το 10% της επιφανείας του σώματος, απαιτούν μεταφορά στο νοσοκομείο.

Την έκταση του εγκαύματος υπολογίζουμε, αν λάβουμε υπόψη ότι η παλάμη έχει έκταση περίπου 1% της επιφάνειας του σώματος.

ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ

1ου ΒΑΘΜΟΥ: πόνος, ερυθρότης και οίδημα

2ου ΒΑΘΜΟΥ: ερυθρότης και επιφανειακή νέκρωση του δέρματος, σχηματισμός φυσαλίδων

3ου ΒΑΘΜΟΥ: πλήρης νέκρωση των ιστών του δέρματος

4ου ΒΑΘΜΟΥ: απανθράκωση

Ελαφρά εγκαύματα: 1ου και 2ου βαθμού, με έκταση μικρότερη από το 5% της επιφάνειας του σώματος
Βαρέα εγκαύματα: 3ου και 4ου βαθμού, ή εκτεταμένα 1ου και 2ου βαθμού

Σοβαρά εγκαύματα

1) >25% της σωματικής επιφάνειας στους ενήλικους και >20% στα παιδιά

2) 3ου βαθμού και >10% της σωματικής επιφάνειας

3) Όταν αφορούν τα μάτια , τα αυτιά , τη γεννητική περιοχή , το πρόσωπο , τις παλάμες και τα πέλματα.

4) Όταν υπάρχει εισπνοή καπνού ή άλλων τοξικών ουσιών

5)Ηλεκτρικά και χημικά εγκαύματα

6)Όταν συνυπάρχουν κατάγματα ή άλλοι τραυματισμοί

7)Όταν συμβαίνουν σε ακραίες ηλικίες ή υπάρχει σοβαρή ασθένεια

Απομάκρυνση του αιτίου που προκάλεσε το έγκαυμα

Τα ενδύματα του πάσχοντος είναι δυνατόν να πάρουν φωτιά με αποτέλεσμα το άτομο να πανικοβληθεί και να τρέχει άσκοπα. Επειδή η κινητικότητα αυτή επιτείνει τη φωτιά, πρέπει το συντομότερο ο εγκαυματίας να καθησυχασθεί, να ξαπλώσει κάτω, ώστε να μην επεκταθεί η φωτιά προς το κεφάλι του και να κατασβήσουν αμέσως οι φλόγες. Η κατάσβεση των ενδυμάτων επιτυγχάνεται με τη σφικτή περιτύλιξη του σώματος με ένα επανωφόρι ή μια κουβέρτα, ώστε οι φλόγες να σβήσουν καθώς δε θα τροφοδοτούνται με οξυγόνο.

Στη συνέχεια διαβρέχονται τα ενδύματα με άφθονο νερό ή άλλο μη εύφλεκτο υγρό για την πλήρη κατάσβεσή τους και την ψύξη του δέρματος, ώστε το άτομο να ανακουφίζεται από τον πόνο.

Τα υγρά ενδύματα ακολούθως πρέπει να αφαιρούνται, μόλις αρχίσουν να κρυώνουν. Τα καμένα ενδύματα που είναι κρύα και στεγνά δεν πρέπει να αφαιρούνται, επειδή είναι δυνατό να προκληθεί μόλυνση του εγκαύματος.

Ακόμη, πρέπει να αφαιρούνται προσεκτικά τα δακτυλίδια, το ρολόι, η ζώνη και τα ενδύματα που σφίγγουν την περιοχή του εγκαύματος πριν να αρχίσει να σχηματίζεται το οίδημα, οπότε θα είναι πολύ δύσκολη η αφαίρεσή τους. Αν καίγονται τα ρούχα του ασθενή αναζητάμε κάτι για να τον τυλίξουμε.

Σε χημικά εγκαύματa απομακρύνουμε το ρουχισμό που έχει έρθει σε επαφή την υπεύθυνη ουσία με προσοχή να μη τη ρίξουμε σε απρόσβλητα σημεία του δέρματος. Αν έχει κολλήσει ύφασμα στο έγκαυμα δεν το τραβάμε. Προσεκτικά κόβουμε με ψαλίδι το ύφασμα που είναι ελεύθερο.

Απομακρύνουμε δακτυλίδια, βέρες και κοσμήματα πριν επέλθει οίδημα (πρήξιμο). Ελέγχουμε αν υπάρχουν άλλοι τραυματισμοί πλην του εγκαύματος κι αν στο στόμα του ασθενή υπάρχουν ξένα σώματα που θα πρέπει να απομακρύνουμε.

Το νερό θα παρεμποδίσει τη συνέχιση του εγκαύματος και την επέκταση καταστροφής των ιστών. Ρίχνουμε κρύο νερό στο έγκαυμα (όχι παγωμένο) και μειώνουμε την θερμοκρασία τοπικά.

Αν το έγκαυμα οφείλεται σε χημικές ουσίες το δέρμα πρέπει να ξεπλυθεί με άφθονο τρεχούμενο νερό ή φυσιολογικό ορό. Ρίχνουμε άφθονη ποσότητα νερού στην πάσχουσα περιοχή τουλάχιστον για 20 λεπτά. Πλύση με νερό μισή ώρα μετά το έγκαυμα δεν έχει όφελος.

Μετά την πλύση με νερό δίνουμε παυσίπονα. Προσοχή χρειάζεται στη χορήγηση ασπιρίνης επειδή υπάρχει φόβος γαστρορραγίας, αφού και το έγκαυμα δρα με τον ίδιο περίπου μηχανισμό στο βλεννογόνο του στομάχου.

Δεν σπάμε τις φυσαλίδες που σχηματίζονται στην εγκαυματική περιοχή γιατί κάτι τέτοιο θα έχει άσχημες επιπτώσεις στην επούλωση του δέρματος. Οι φυσαλίδες καλύπτουν εξαιρετικά τη βλάβη και ο ορός που περιέχουν τρέφει την τραυματισμένη επιφάνεια, επιταχύνοντας την αναγέννησή της (επιθηλιοποίηση).

Δεν τοποθετούμε ποτέ στις εγκαυματικές περιοχές οδοντόκρεμα, γιαούρτι, κ.τ.λ. Χωρίς τοποθέτηση αλοιφών ή άλλων ουσιών, καλύπτουμε το έγκαυμα με καθαρά πάνινα ρούχα (όχι χνουδωτά) ή γάζες και τον μεταφέρουμε στο νοσοκομείο.

Ηλίαση: ποια τα συμπτώματα και πώς αντιμετωπίζεται;

Η ηλίαση είναι μία παθολογική κατάσταση, η οποία προκαλείται από την παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο. Σε αντίθεση με τα ηλιακά εγκαύματα, που συμβαίνουν από την υπερβολική έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία (UV), η ηλίαση είναι το αποτέλεσμα των μεγάλων χρονικά κυμάτων του ήλιου που παράγουν θερμότητα, δηλαδή της θερμικής ακτινοβολίας.

Στην περίπτωση της ηλίασης, ο οργανισμός αδυνατεί να ρυθμίσει τη θερμότητά του, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να προκαλείται υψηλή θερμοκρασία σώματος και πυρετός. Στην ουσία, δηλαδή, πρόκειται για τον πιο κοινό τύπο θερμοπληξίας, ο οποίος συμβαίνει εξαιτίας ενός συνδυασμού αφυδάτωσης και υπερθέρμανσης του σώματος.

Γιατί συμβαίνει η ηλίαση;

Το σώμα για να δροσιστεί εκκρίνει ιδρώτα. Ανάλογα με την υγρασία του αέρα, ο ιδρώτας στο δέρμα σας μπορεί να εξατμίζεται πιο γρήγορα ή πιο αργά. Όσο πιο γρήγορα εξατμίζεται ο ιδρώτας, τόσο πιο γρήγορα δροσίζεται το σώμα, ρυθμίζοντας στην ουσία την αρμονική και σωστή θερμοκρασία του.

Όμως, αν ο αέρας είναι πολύ υγρός (όπως για παράδειγμα στις τροπικές περιοχές), ο ιδρώτας θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο για να εξατμιστεί, επομένως, δεν είναι σε θέση να κρυώσει γρήγορα το σώμα.

Ποια είναι τα συνήθη συμπτώματα;

Τα συνήθη συμπτώματα της ηλίασης είναι το ζεστό και ξηρό δέρμα, η ταχυκαρδία, τα προβλήματα εφίδρωσης, η γρήγορη αναπνοή, η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, οι μυϊκές κράμπες, ο πονοκέφαλος, η ναυτία, η σύγχυση και η ζάλη.

Τα συμπτώματα, ωστόσο, τείνουν να χειροτερεύουν όσο εκτίθεστε στο ηλιακό φως και τη θερμότητα. Εάν μάλιστα, δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, ενδέχεται να υπάρξει σημαντικός κίνδυνος για την υγεία σας, καθώς η ηλίαση μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της συνείδησης, πυρετό και βλάβες στα ζωτικά όργανα.

Αναλυτικότερα, τα συμπτώματα της ηλίασης, περιλαμβάνουν:

1)υψηλή θερμοκρασία του σώματος - μια θερμοκρασία 40°C και πάνω, είναι συχνά ένα σημαντικό σημάδι της θερμοπληξίας, αν και η ηλίαση μπορεί να διαγνωστεί σε χαμηλότερες θερμοκρασίες και μερικοί άνθρωποι μπορούν να φτάσουν αυτές τις θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης, χωρίς να αναπτύξουν θερμική εξάντληση ή θερμοπληξία

2)έντονη εφίδρωση, που ξαφνικά σταματά

3)ζάλη

4)υπερβολική κούραση

5)αίσθημα αδιαθεσίας (ναυτία)

6)έμετος

7)ταχυκαρδία

8) διανοητική σύγχυση

9)πιο σπάνια ούρηση, που συνοδεύεται από πολύ πιο σκούρα ούρα από το συνηθισμένο.

Σε ακραίες καταστάσεις, η ηλίαση, μπορεί να επηρεάσει επίσης το νευρικό σύστημα, το οποίο ενδεχομένως να προκαλέσει με τη σειρά του άλλα συμπτώματα όπως:

1)έλλειψη συντονισμού

2)επιληπτικές κρίσεις (σπασμοί)

3)νευρικότητα ή άγχος

4)προβλήματα κατανόησης ή συνομιλίας

5)ψευδαισθήσεις

6)απώλεια συνείδησης.

Πώς αντιμετωπίζεται η ηλίαση;

Εάν αισθανθείτε οποιοδήποτε από τα συμπτώματα, που προαναφέρθηκαν, όταν βρίσκεστε στο ήλιο ή σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, προσπαθήστε να απομακρυνθείτε το συντομότερο δυνατό και να μεταβείτε σε ένα δροσερό και σκιερό μέρος. Η καλύτερη επιλογή θα ήταν ένα κλιματιζόμενο δωμάτιο. Επίσης, πιείτε πολύ νερό, για να μπορέσετε να βοηθήσετε το σώμα σας να ενυδατωθεί προκειμένου να επαναφέρει τη σωστή θερμοκρασία του.

Να θυμάστε, ότι η ηλίαση είναι μία αρκετά σοβαρή περίπτωση, με επιπτώσεις ακόμα και στα ζωτικά σας όργανα, εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να την παραμελήσετε. Μάλιστα, εάν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν επικοινωνήστε με τον γιατρό σας ή μεταβείτε στο κοντινότερο νοσοκομείο.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο;

Τέσσερις είναι οι βασικές ομάδες υψηλού κινδύνου στην περίπτωση της ηλίασης:

1)τα παιδιά κάτω των δύο ετών

2)τα υπέργηρα άτομα

3)τα άτομα με προβλήματα νεφρού, καρδιάς ή κυκλοφορίας του αίματος

4)και τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη και χρησιμοποιούν ινσουλίνη.

Ωστόσο, τον υψηλότερο κίνδυνο μεταξύ αυτών των ομάδων τον διατρέχουν τα παιδιά. Τα συμπτώματα εμφανίζονται πιο γρήγορα, είναι πολύ πιο έντονα και γι’ αυτό καλό θα ήταν να μην παραμένουν εκτεθειμένα στον ήλιο για πολύ ώρα. Επίσης, να χρησιμοποιείτε πάντα αντηλιακό και να πίνετε αρκετό πόσιμο νερό, για να μπορεί το σώμα σας, αλλά ιδιαίτερα των παιδιών, να παραμένει ενυδατωμένο.

Πηγή : https://www.clickatlife.gr  

Η άσκηση μπορεί να βοηθήσει τα γόνατα περισσότερο από την γλυκοζαμίνη και την χονδροϊτίνη

Αν είστε ανάμεσα στα 27 εκατομμύρια Αμερικανών που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα του γόνατος ή του ισχίου, τότε ίσως έχετε δοκιμάσει τα διατροφικά συμπληρώματα με γλυκοζαμίνη και χονδροϊτίνη. Διατίθενται στο εμπόριο για περίπου 20 χρόνια και οι πωλήσεις τους εξακολουθούν να βρίσκονται πολύ ψηλά. Αλλά βοηθούν πραγματικά;

Μερικά άλογα μπορεί να συμφωνούν. Τα συμπληρώματα αυτά για πρώτη φορά χορηγήθηκαν σε άλογα και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι βελτιώσαν τη λειτουργία των αρθρώσεων σ' αυτά. Η γλυκοζαμίνη και η χονδροϊτίνη βρίσκεται επίσης στην αγορά για τους ιδιοκτήτες σκυλιών. Αλλά τι γίνεται με εμάς τους ανθρώπους; Δυστυχώς, οι ερευνητές λένε ότι για εμας τα αποτελέσματα απλά δεν ταιριάζουν με τη φανταχερή διαφημηση.

Φαίνεται να έχει νόημα ότι η γλυκοζαμίνη και η χονδροϊτίνη θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Η γλυκοζαμίνη είναι ένα αμινοσάκχαρο που μπορεί να βοηθήσει την ανανέωση του χόνδρου, και η θειική χονδροϊτίνη είναι ένα σύμπλοκο υδατάνθρακα που πιστεύεται ότι βοηθά στην συγκράτηση νερού από τον χόνδρου. Η αρθρίτιδα προκαλεί πόνο, πρήξιμο και δυσκαμψία στις αρθρώσεις και φθορές στον χόνδρο, με την πάροδο του χρόνου. Έτσι, η αρχική σκέψη ήταν οτι ίσως η χορήγηση γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση και ακόμη και στην αποκατάσταση της φθοράς.

Ήταν εύλογο το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας να χρηματοδοτήσει τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές ύψους $12.500.000 για να ελέγξει την αποτελεσματικότητα αυτών των συμπληρωμάτων. Θα χορηγηθούν σε 1.583 άτομα σε όλη τη χώρα γλυκοζαμίνη ή χονδροϊτίνη ή ένας συνδυασμός και των δύο, ένα αντιφλεγμονώδες φάρμακο (σελεκοξίμπη) ή ένα εικονικό φάρμακο. Ούτε οι συμμετέχοντες ούτε οι ερευνητές θα ξέρουν τι χορηγείται σε κάθε συμμετέχοντα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών δεν ανέφερε κάποια σημαντική διαφορά στην ανακούφιση του πόνου από την λήψη γλυκοζαμίνης, χονδροϊτίνης, του συνδυασμό και των δύο ή από το εικονικό φαρμάκου. Συνολικά, το 60% των ασθενών που έλαβαν το εικονικό φάρμακο, δήλωσε οτι ο πόνος τους μειώθηκε κατά περίπου 20%, ενώ το 66% των ατόμων που έλαβαν τα συμπληρώματα ανέφεραν παρόμοια μείωση του πόνου. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν το 2006 στο περιοδικό New England Journal of Medicine. Αλλά και για ένα μικρό υποσύνολο των ασθενών, τα άτομα με μέτριο έως σοβαρό πόνο αρθρίτιδας στο ένα γόνατο, υπήρχε κάποιο όφελος.

"Περίπου το 79% είχαν 20% ή μεγαλύτερη μείωση του πόνου, σε σύγκριση με περίπου 54% για το εικονικό φάρμακο, που παρουσίασε την αντίστοιχη βελτίωση" λέει ο Dr Allen Sawitzke, ρευματολόγος από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα και επικεφαλής της μελέτης. "Έτσι φαίνεται ότι, μερικοί ασθενείς οι οποίοι έχουν εντονότερο πόνο μπορεί να έχουν περισσότερο όφελος από κάποιον που έχει ηπιοτερα συμπτώματα." Επειδή ο αριθμός των ασθενών σε αυτή την ομάδα ήταν μικρός, ο Dr Sawitzke προειδοποιεί ότι το εύρημα είναι μόνο προκαταρκτικό και θα πρέπει να επιβεβαιωθεί με περαιτέρω μελέτη.

Δύο μεγάλες μελέτες που βρίσκονται σε εξέλιξη, μία στην Ευρώπη και μία στην Αυστραλία, μπορεί να βοηθήσουν στο να απαντήθει αυτό το ερώτημα. Αναμένεται να ολοκληρωθούν εντός ενός έτους και ο Dr Sawitzke λέει "είτε θα ανοίξει εκ νέου η συζήτηση ή θα τεθεί ένα τέλος σε αυτή, ανάλογα με τα αποτελέσματα."

"Αλλά τα ευρήματα από στην υπάρχουσα μελέτη ήταν πεντακάθαρα", λέει ο Dr David Felson, ρευματολόγος από την Ιατρική Σχολή της Βοστώνης. "Δεν υπήρχε απολύτως κανένα όφελος για τους περισσότερους ασθενείς που έλαβαν τα συμπληρώματα σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, που σημαίνει ότι στην ανακούφιση του πόνου τα συμπληρώματα δεν έκαναν τίποτε περισσότερο από ότι αυτό. Τα συμπληρώματα διατροφής δεν επηρέασαν τη δομή της άρθρωσης (όπως βρέθηκε μετά από ακτινογραφίες) και δεν προκάλεσαν καμία καθυστέρηση στην εξέλιξη της νόσου, σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Ουσιαστικά δεν είχαν καμία επίδραση."

Από την άλλη πλευρά, ο Dr Felson λέει ότι δεν θα αποτρέψουμε τους ασθενείς από την χρήση αυτών των συμπληρωμάτων, αν οι ασθενείς πιστεύουν την αξία τους, ακόμα κι αν η μηνιαία χρήση τους κοστίζει $ 30-50. "Μπορεί να είναι είτε το φαινόμενο placebo ή μια ιδιοσυγκρασιακή αντίδραση που θα μπορούσε να κάνει επωφελή την λήψη τους", συμπληρώνει.

Οι άνθρωποι που λαμβάνουν συμπληρώματα (ή ένα χάπι placebo) είναι πιο πιθανό να είναι ενεργοί και να χάνουν βάρος και αυτό είναι σημαντικό, σύμφωνα με τον Dr. Patience White, ρευματολόγο και εκπρόσωπο του Ιδρύματος για την Αρθρίτιδα. "Ο στόχος μου ως θεράποντος ιατρού είναι να μειώσω τον πόνο, έτσι ώστε οι ασθενείς να κάνουν τα πράγματα που κάνουν πραγματικά τη διαφορά, όσον αφορά την αλλαγή της εξέλιξης της οστεοαρθρίτιδας, που είναι η μείωση του βάρους και η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας," σημειώνει.

"Υπάρχουν πάρα πολλές αποδείξεις ότι η απώλεια βάρους και η τακτική άσκηση είναι οι πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τον πόνο της οστεοαρθρίτιδας", προσθέτει ο Dr. Patience White. "Είναι αρκετά εντυπωσιακό", λέει. "αν χάσετε μόνο 2 κιλά, μιλάτε για το ισοδύναμο φορτίο των 9 κιλών στα γόνατα, οπότε μπορείτε να φανταστείτε ότι θα κάνει μεγαλύτερη διαφορά."

Λίγο πολύ οποιοδήποτε είδος άσκησης φαίνεται να μειώνει τον πόνο και να αυξάνει την κινητικότητα, σύμφωνα με τον Dr. David Felson. "Υπήρξε μια ποικιλία διαφορετικών μελετών για τα ωφέλη της άσκησης στην οστεοαρθρίτιδα, που έχουν δοκιμάστει τα πάντα, από αεροβική άσκηση, άσκηση στο νερό, μέχρι το περπάτημα για την ενδυνάμωση των μυών και όλα φαίνεται να λειτουργούν αποτελεσματικά."



πηγή: http://www.npr.org/blogs/health/2013/10/14/231451187/exercise-may-help-knees-more-than-glucosamine-and-chondroitin

Αλκοόλ και ήλιος: Ποιοι οι κίνδυνοι και οι συνέπειες.

Το να πίνει κανείς αλκοόλ ενώ κάνει ηλιοθεραπεία μπορεί να γίνει πηγή προβλημάτων. Η συνήθεια αυτή ευνοεί το ηλιακό έγκαυμα ή την ηλίαση. Αυτό συμβαίνει επειδή όσοι πίνουν αλκοόλ κάνοντας ηλιοθεραπεία είναι επιρρεπείς στο να κοιμηθούν εξαιτίας του ποτού. Στην περίπτωση που τους συμβεί αυτό, όχι μόνο μπορεί να καθίσουν κάτω από τον ήλιο περισσότερο από όσο θα ήθελαν, αλλά και να μην αντιληφθούν τις πρώτες προειδοποιητικές ενδείξεις του ηλιακού εγκαύματος, όπως είναι το αίσθημα καύσου ή το τσούξιμο στο δέρμα.

Δεν θα αντιληφθούν επισης τα προειδοποιητικά σημάδια της ηλίασης η οποία εμφανίζεται συνήθως σε άμεση και έντονη ηλιακή ακτινοβολία, ιδίως όταν είναι απροστάτευτο το κεφάλι του ατόμου. Η ηλίαση χαρακτηρίζεται από ερυθρό και ζεστό δέρμα προσώπου, έξαψη, πονοκέφαλο, ίλιγγο, ναυτία, εμετό και ταχυκαρδία.

Οφείλεται στην ευαισθησία του εγκεφάλου στη θερμότητα και προκαλείται από τον ερεθισμό των μηνίγγων, τις μεμβράνες που περιβάλλουν τον εγκέφαλο. Σε βαριές περιπτώσεις εμφανίζονται σπασμοί και απώλεια της συνείδησης. Αντιμετωπίζεται με την κατάκλιση του αρρώστου σε δροσερό περιβάλλον, ελαφρά ανύψωση του κεφαλιού και κρύα επιθέματα στο κεφάλι και τον αυχένα.

Το αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει εξάντληση λόγω ζέστης ή θερμοπληξία, ακόμα και οι μυϊκές κράμπες. Ας μην ξεχνάμε, τέλος, πως το κολύμπι υπό την επήρεια αλκοόλ συνοδεύεται από κίνδυνο πνιγμού.

Οι άνδρες δεν πρέπει να πίνουν περισσότερα από 3 ποτά την ημέρα και οι γυναίκες από 2. Εάν κάποιος είναι μανιώδης πότης και πίνει πολύ περισσότερες από αυτές τις ποσότητες, είναι επιρρεπής στην ανάπτυξη θερμικής εξάντλησης ή θερμοπληξίας, ακόμη και αν τη δεδομένη ημέρα δεν έχει πιει σταγόνα αλκοόλ.