Φυσικοθεραπεία στην Ιγμορίτιδα.

Η ιγμορίτιδα (αγλ. sinusitis) είναι φλεγμονή των παραρρινίων κόλπων, η οποία μπορεί να οφείλεται σε λοίμωξη, αλλεργία ή αυτοάνοσα νοσήματα. Οι περισσότερες περιπτώσεις οφείλονται σε ιογενή λοίμωξη και υποχωρούν μέσα σε 10 ημέρες. Είναι μια συχνή πάθηση.

Η ιγμορίτιδα μπορεί να είναι οξεία (διαρκεί για λιγότερο από 4 εβδομάδες), υποξεία (διαρκεί 4-8 εβδομάδες) ή χρόνια (συνεχίζεται για 8 ή περισσότερο εβδομάδες ). Και τα τρία είδη ιγμορίτιδας έχουν παρόμοια συμπτώματα και επομένως είναι συχνά δύσκολο να διακριθούν. Η οξεία ιγμορίτιδα είναι πολύ συνήθης. Περίπου 90% των ενηλίκων παρουσιάζουν ιγμορίτιδα σε κάποια στιγμή της ζωής τους.

H ιγμορίτιδα μπορεί να ταξινομηθεί ως προς την κοιλότητα του ιγμορείου με την οποία σχετίζεται:

1.Άνω γνάθου (Maxillary) - μπορεί να προκαλέσει πόνο ή πίεση στην περιοχή της άνω γνάθου (cheek: μάγουλο) (π.χ., πονόδοντο , πονοκέφαλος )

2.Μετωπική (Frontal)- μπορεί να προκαλέσει πόνο ή πίεση στη κοιλότητα του μετωπικού ιγμορείου (που βρίσκεται πάνω από τα μάτια), κεφαλαλγία.

3.Ηθμοειδούς (Ethmoid) - μπορεί να προκαλέσει πόνο ή πόνο πίεσης μεταξύ / πίσω από τα μάτια και πονοκεφάλους.

4.Σφηνοειδούς (Sphenoid)- μπορεί να προκαλέσει πόνο ή την πίεση πίσω από τα μάτια , αλλά συχνά αναφέρεται στο πάνω μέρος του κρανίου (vertex), ή την κορυφή του κεφαλιού.

Πρόσφατες θεωρίες για την ιγμορίτιδα δείχνουν ότι συχνά εμφανίζεται ως μέρος ενός φάσματος ασθενειών που επηρεάζουν το αναπνευστικό σύστημα (respiratory tract) (δηλαδή, η θεωρία του «ενός αεραγωγού») και συνδέεται συχνά με το άσθμα. Όλες οι μορφές ιγμορίτιδας μπορεί να προκύπτουν είτε ως αποτέλεσμα, είτε να είναι μέρος, μιας γενικευμένης φλεγμονής των αεραγωγών , έτσι ώστε άλλα συμπτώματα των αεραγωγών όπως ο βήχας , μπορεί να σχετίζονται με αυτη.

Η Θεραπευτική αγωγή αποτελείται από τα εξής :

1.Συντηρητική αγωγή με ρινικά σπρέι.

2. Αντιβιοτικά.

3. Κορτικοστεροειδή.

4. Χειρουργική.

5.Φυσικοθεραπεία. 

Η φυσιοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην οξεία και ιδιαίτερα στη χρόνια ιγμορίτιδα μέσω της μείωσης της φλεγμονής των βλενογόνων, μέσω της μείωσης των εκκρίσεων και βοηθώντας στην παροχέτευση αυξάνοντας τον ρυθμό αποστράγγισης από τις κοιλότητες των παραρρίνιων κόλπων.

Όσο γρηγορότερα ξεκινήσει ο ασθενής τις φυσικοθεραπείες, τόσο λιγότερες θα χρειαστεί για την αποκατάσταση του. Έρευνες έχουν δείξει ότι κατα μέσο όρο απαιτούνται 8-15 θεραπείες για έναν ασθενή που θα ξεκινήσει άμεσα την αντιμετώπιση της ιγμορίτιδας του.  

Δέσποινα Κονταξή, Bsc PT, Msc AT, Dsc HM, DO, Hon Phd PT (USA), Hon DL (UK)