Ημέρα Μυοσκελετικής Υγείας 30 Σεπτεμβρίου: Μήνυμα Πανελλήνιου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας , εκατομμύρια από εμάς θα χρειαστούμε κάποια στιγμή φυσικοθεραπευτική παρέμβαση μετά από κάποιο τραυματισμό, αρρώστια ή ασθένεια.Η Φυσικοθεραπεία δίνει ξανά ζωή στους ανθρώπους μετά από τραυματισμό ή ασθένεια.

Η Φυσικοθεραπεία, σύμφωνα και με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ), είναι μια καλή επένδυση, καθώς «επανεκπαιδεύει την ατομική ικανότητα, αυξάνει την ανεξαρτησία, βελτιώνει τη συμμετοχή και μπορεί να μειώσει το κόστος φροντίδας και υποστήριξης».

Η Φυσικοθεραπεία είναι εφαρμοσμένη Επιστήμη Υγείας με Κλινικό Γνωστικό Αντικείμενο, με έμφαση στην πρόληψη, αξιολόγηση και αποκατάσταση παθολογικών καταστάσεων, δυσλειτουργιών και κακώσεων, συγγενών και επίκτητων.

Οι συμπολίτες μας που υποβάλλονται άμεσα σε προγράμματα φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης έχουν εμφανώς καλύτερα αποτελέσματα.Γίνονται λειτουργικοί, συνεχίζουν να ασκούν τις καθημερινές τους δραστηριότητες, ζουν κοντά στα αγαπημένα τους πρόσωπα και χαίρονται τη ζωή. Άνθρωποι που για οποιοδήποτε λόγο, δεν δεχτούν την βοήθεια του φυσικοθεραπευτή, πιθανόν να νιώσουν στην υπόλοιπη ζωή τους, απομονωμένοι.

Όμως πολύ συχνά η πρόσβαση σε αυτή μετά την απομάκρυνση από το Νοσοκομείο εξαρτάται από τον τόπο διαμονής και από την μειωμένη παροχή της φροντίδας του Κράτους.

Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να διασφαλίσουμε ότι κανείς δε θα μείνει παραμελημένος.

Διεκδικήστε το δικαίωμα στη ζωή, απευθυνθείτε στον φυσικοθεραπευτή που είναι μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Φυσικοθεραπετών (Π.Σ.Φ).

Δείτε το βίντεο πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο:
Μήνυμα Ημέρας Μυοσκελετικής Υγείας

Αλτσχάιμερ και φυσικοθεραπεία

Η 21 Σεπτεμβρίου κάθε έτους έχει ορισθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Νόσου Αλτσχάιμερ (Alzheimer), αλλά έχει πλέον καθιερωθεί – εδώ και επτά χρόνια -  να χαρακτηρίζεται ολόκληρος ο Σεπτέμβριος ως Παγκόσμιος Μήνας της Νόσου Αλτσχάιμερ (World Alzheimer΄s Month). Η Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ έχει  σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τη νόσο, αλλά και την αφύπνιση και την ενεργοποίηση της Πολιτείας.

Ο όρος «άνοια» αφορά στην έκπτωση των νοητικών λειτουργιών, καταρχήν της μνήμης και ακολούθως του λόγου, της κρίσης και συνολικά της προσωπικότητας. Η άνοια είναι το σύνδρομο κατά το οποίο τα άτομα αντιμετωπίζουν κυρίως  προβλήματα μνήμης αλλά και του λόγου, της προσοχής, του προσανατολισμού, της  συμπεριφοράς καθώς και της ισορροπίας και της  βάδισης.

Η άνοια αποτελεί σημαντικό ζήτημα της δημόσιας υγείας, εκτιμάται δε ότι μέχρι το 2050 ο αριθμός των ατόμων με άνοια θα είναι φθάσουν τα 131,5 εκατομμύρια παγκοσμίως. (Lam et al 2018)

Το σύνδρομο της άνοιας έχει πολλές αιτίες και βάσει μελετών, η πλέον συχνότερη (σε ποσοστό 60%-70%) είναι η Νόσος Alzheimer (AD). (Jutten et al 2017)

Η νόσος Alzheimer αποτελεί μείζον ιατρικό, κοινωνικό  πρόβλημα για τις ανεπτυγμένες κοινωνίες. Είναι  νευροεκφυλιστική νόσος  του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, που χαρακτηρίζεται στην ήπια μορφή της από σταδιακή απώλεια της μνήμης και περιορισμό των υπόλοιπων νοητικών λειτουργιών του εγκεφάλου και είναι προοδευτική και μη αναστρέψιμη, προς το παρόν. Χαρακτηρίζεται από την εναπόθεση στον εγκέφαλο παθολογικών πρωτεϊνών (β-αμυλοειδούς και της τ- πρωτεΐνης που προκαλούν εκφύλιση των νευρώνων) με αποτέλεσμα την έκπτωση διανοητικών ικανοτήτων (Ebrahimi et al 2017). Εκδηλώνεται, συνήθως, σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών, σπάνια σε ηλικίες 50 - 65, ενώ είναι σπανιότερα σε ηλικίες μικρότερες των 50 ετών (Frith et al 2017).

Στις μέρες μας, υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για το ρόλο της σωματικής άσκησης ως θεραπευτική στρατηγική αντιμετώπισης  των ατόμων με  νόσο του Alzheimer (Morris et al 2017). Τα τελευταία χρόνια, πληθώρα μελετών σχετικών με τη νόσο Alzheimer και την άσκηση, έχουν αναδείξει ότι η συστηματική άσκηση, μέσω ποικίλων μηχανισμών, προάγει την εγκεφαλική λειτουργία, διατηρώντας και βελτιώνοντας τις γνωστικές λειτουργίες του λόγου, της μνήμης και της προσοχής (Colcombe et al 2004, Lautenschlager et al 2008, Scarmeas et al 2009).

Η σωματική άσκηση μπορεί  να μειώσει την συχνότητα εμφάνισης νευροεκφυλιστικών ασθενειών και ειδικότερα της νόσου Alzheimer. Τα αυξημένα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας προστατεύουν σημαντικά (38%) από τη μείωση της γνωστικής ικανότητας, ενώ η χαμηλού έως μέτριου επιπέδου άσκηση, παρουσιάζει επίσης σημαντική προστασία (35%) έναντι των  γνωστικών ελλειμμάτων (Sofi et al 2011).

Η αερόβια άσκηση σχετίζεται με την  βελτιωμένη απόδοση μνήμης και την μειωμένη ατροφία του ιππόκαμπου, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα καρδιοαναπνευστικά οφέλη της φυσικής κατάστασης μπορεί να είναι σημαντικά στην ανάπτυξη του εγκέφαλου (μείωση της ατροφίας  του ιππόκαμπου). Η άσκηση φαίνεται να βελτιώνει τη ροή αίματος στον εγκέφαλο, να αυξάνει τον όγκο του ιππόκαμπου και να βελτιώνει την νευρογένεση.( Gass 2017)

Η αερόβια άσκηση είναι παρέμβαση χαμηλού κόστους και κινδύνου και βελτιώνει την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η αερόβια άσκηση μεταβάλλει τη διαδικασία της νόσου Alzheimer και αυτό έχει τεράστια θετική επίπτωση στη δημόσια υγεία (Morris et al 2017- Fang et al 2018).

Η θεραπευτική άσκηση είναι από τις πιο ελπιδοφόρες στρατηγικές βελτίωσης της γνωστικής λειτουργίας, της φυσικής  κατάστασης και της λειτουργικής ανεξαρτησίας του ασθενή και επιβραδύνει την πρόοδο της νόσου (Middleton et al 2018).

Επίσης η  θεραπευτική άσκηση καθυστερεί ή αναστρέφει τη μυϊκή απώλεια που συχνά σχετίζεται με προχωρημένα στάδια της νόσου. Μειώνει τον κίνδυνο πτώσεων, ενώ επίσης βελτιώνει τη διάθεση και τα συμπτώματα κατάθλιψης, μειώνοντας ταυτόχρονα και τα προβλήματα συμπεριφοράς σε άτομα με προχωρημένη νόσο. Ακόμη και οι ασθενείς με προχωρημένο Alzheimer θα πρέπει να ασκούνται τακτικά, για τη επιβράδυνση της φθίνουσας πορείας της γνωστικής  αλλά και της  σωματικής λειτουργικότητας (Sofi et al 2010 , Lam et al 2018).

Οι  γενικές συστάσεις για την πρόληψη διαχείριση και τη βελτίωση της νόσου Alzheimer είναι:

• Αερόβια άσκηση (π.χ. περπάτημα, τρέξιμο, ποδηλασία), 3-5 φορές την εβδομάδα για 30-60 λεπτά (minimum 150 min/week), στο 60-90% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας.
• Ασκήσεις αντίστασης και ασκήσεις ελαστικότητας στις μεγάλες μυϊκές ομάδες, καθώς και ασκήσεις ισορροπίας 2-3 φορές την εβδομάδα για 20-60 λεπτά (Erickson et al 2011, Morris et al 2017 , Brown et all 2017,Middleton et al 2018, Lam et al 2018).

Οι εξατομικευμένες συστάσεις για την πρόληψη και τη διαχείριση της νόσου Alzheimer μέσα από ένα θεραπευτικό πρόγραμμα άσκησης πρέπει να δίνονται μόνον από τους πτυχιούχους φυσικοθεραπευτές.

Απευθυνθείτε στους πιστοποιημένους φυσικοθεραπευτές μέλη του Ν.Π.Δ.Δ του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών, για την αποτελεσματική φυσικοθεραπευτική παρέμβαση.

Πηγή : https://www.psf.org.gr

21 Σεπτεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ

Κάθε 68 δευτερόλεπτα διαγιγνώσκεται και μια νέα περίπτωση νόσου Alzheimer παγκοσμίως, ενώ σύμφωνα με τα τελευταία επιδημιολογικά δεδομένα, εντός του 2015 εκτιμάται ότι υπήρχαν συνολικά πάνω από 9,9 εκατομμύρια νέα περιστατικά άνοιας.

Δείτε σε αυτό το άκρως συγκινητικό βίντεο, πώς αισθάνεται και τι βιώνει ένα άτομο με Αλτσχάιμερ, μία τυπική καθημερινή ημέρα.

Ίσως μετά από αυτό αντιληφθείτε καλύτερα την «περίεργη ή και αδικαιολόγητη συμπεριφορά» κάποιου κοντινού σας προσώπου.

Για να δείτε το βίντεο πατήστε στο παρακάτω σύνδεσμο:

Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ . 

Παγκόσμια ημέρα Ιδιοπαθούς Πνευμονικής Ίνωσης

Τα συμπτώματα που εμφανίζουν οι ασθενείς με ΙΠΙ είναι ο ξηρός βήχας και η δύσπνοια. Άλλα σημαντικά συμπτώματα που συνοδεύουν την κλινική εικόνα της είναι η απώλεια βάρους, η δεκατική πυρετική κίνηση, η κόπωση, οι αρθραλγίες, οι μυαλγίες και η πτώση του κορεσμού οξυγόνου κατά την εκτέλεση δραστηριοτήτων.

Η ΙΠI χαρακτηρίζεται από προοδευτική μείωση της ικανότητας άσκησης και γενικά της κινητικότητας ως αποτέλεσμα της δύσπνοιας και της υποξυγοναιμίας που προκαλούνται από την άσκηση. Αυτό σε συνδυασμό με τη σαρκοπενία, λόγω της ηλικίας και της μακροχρόνιας χρήσης κορτιζόνης, οι ασθενείς οδηγούνται σε ακόμα πιο περιορισμένη κίνησης και αδυναμία εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων, συνεπώς χαμηλή ποιότητα ζωής.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ιδιοπαθούς Πνευμονικής Ίνωσης, σήμερα 17 Σεπτεμβρίου, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών, υπενθυμίζει τους στόχους της Φυσικοθεραπείας στη διαχείριση των ασθενών με ΙΠΙ:

• Μέγιστη βελτίωση της ποιότητας ζωής και της υγείας του ασθενή.
• Διδασκαλία σχετικά με τη νόσο, την αυτοδιαχείριση της κατάστασης, τη διακοπή καπνίσματος και την πρόληψη λοιμώξεων.
• Μείωση του αναπνευστικού έργου.
• Βελτίωση της αερόβιας ικανότητας της φυσικής κατάστασης και της ικανότητας για άσκηση.

Οι αρχικές παρεμβάσεις για τη μέγιστη βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας και της μεταφοράς του οξυγόνου περιλαμβάνει:

• Διδασκαλία σχετικά με τη νόσο.
• Αεροβική άσκηση.
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης.
• Ασκήσεις έκπτυξης του θώρακα.
• Σωστές θέσεις του σώματος.
• Τεχνικές βήχα και χαλάρωσης.

Ο έλεγχος του κορεσμού του οξυγόνου κατά τη διάρκεια της άσκησης είναι απαραίτητος, ενώ σε περιπτώσεις μείωσης αυτού, απαιτείται η χρήση οξυγόνου για την προσαρμογή του ασθενή στην εκτέλεση του προγράμματος αναπνευστικής φυσικοθεραπείας. Ασθενείς που ακολουθούν προγράμματα πνευμονικής αποκατάστασης βελτιώνουν την αντοχή στην άσκηση και καλυτερεύουν την ποιότητα ζωής τους. Τα προγράμματα αυτά περιλαμβάνουν αερόβια άσκηση, όπως ποδήλατο και περπάτημα 2-3 φορές την εβδομάδα (Vainshelboim, 2016). Τέλος η σωστή εργονομία στον εργασιακό χώρο και στο σπίτι μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της ποιότητας της καθημερινότητας του ασθενή.

Πηγή : www.in.gr

Ημικρανία και φυσικοθεραπεία

Η ημικρανία είναι μια χρόνια νευρολογική ασθένεια, η οποία εκδηλώνεται με κρίσεις έντονου πονοκεφάλου, συνήθως συνοδευόμενου από συμπτώματα όπως δυσανεξία σε φως, ήχους ή οσμές, ναυτία ή και εμετούς και ανάγκη για περιορισμό δραστηριοτήτων ή και κατάκλισης.

Η ημικρανία μπορεί να εμφανιστεί σε ανθρώπους κάθε ηλικίας. Σε μερικούς εμφανίζεται ήδη από την παιδική ηλικία. Ιδιαίτερη «προτίμηση» φαίνεται πως έχει σε κορίτσια, εμφανιζόμενη μετά την έναρξη της εμμήνου ρύσεως. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί αργότερα στη ζωή μίας γυναίκας ή ενός άνδρα, ακόμη και στη μέση ηλικία ή και τα επόμενα έτη.

Εκτιμάται ότι περισσότερο από το 10% του πληθυσμού παρουσιάζει, λιγότερο ή περισσότερο συχνά, ημικρανικές κρίσεις, ωστόσο η ημικρανία ταλαιπωρεί χωρίς να έχει τεθεί διάγνωση την πλειονότητα των ασθενών. Την ίδια στιγμή, ακόμη και όσοι έχουν επισκεφθεί γιατρό και έχουν διαγνωστεί σωστά, συμβαίνει συχνά να μην λαμβάνουν θεραπεία αποτελεσματική για την ημικρανία τους.

Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας που εκπόνησε ο Σύλλογος Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος σε 1.100 ασθενείς με ημικρανία, σχεδόν 1 στους 2 που έλαβε μια κλασική φαρμακευτική θεραπεία για την ημικρανία, τη διέκοψε λόγω παρενεργειών ή έλλειψης αποτελεσματικότητας. Ποσοστό 15% των ασθενών με ημικρανία αναφέρουν στην ίδια έρευνα πως αντιμετώπισαν εργασιακά προβλήματα λόγω της πάθησης τους – από ανάγκη για μείωση των ωρών εργασίας ως και απώλεια εργασίας λόγω παραίτησης ή και απόλυσης. Μεταξύ των πασχόντων από χρόνια ημικρανία, όσων δηλαδή έχουν πάνω από τις μισές ημέρες του μήνα συμπτώματα ημικρανίας, το ποσοστό όσων είχαν σοβαρά επαγγελματικά προβλήματα ήταν της τάξης του 30% περίπου.

Ωστόσο, η ημικρανία μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Με πρώτο βήμα τη σωστή ενημέρωση για την ασθένεια αυτή, πεδίο στο οποίο ο Σύλλογος Ασθενών με Ημικρανία και Κεφαλαλγία Ελλάδος επισημαίνει με ανακοίνωσή του πως έχει σκοπό να συμβάλει αποφασιστικά ώστε οι ημικρανικοί ασθενείς να έχουν τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ πολλαπλών θεραπευτικών επιλογών, όπως κλασικές φαρμακευτικές θεραπείες, θεραπείες με συγκεκριμένα συμπληρώματα διατροφής, με ιατρικές συσκευές αλλά και με χρήση botox, όταν αυτό ενδείκνυται, και τέλος ζητούν την πρόσβαση στις νέες, καινοτόμες θεραπείες για την ημικρανία όπως των μονοκλωνικών αντισωμάτων κατά του μορίου CGRP.

Στη σημαντική αντιμετώπιση της ημικρανίας συμβάλει και η φυσικοθεραπεία με νέες τεχνολογίες και τεχνικές. Οι φυσικοθεραπευτές έχουν στη διάθεσή τους λύσεις για την ημικρανία, ανάλογα με τις ιδιαίτερότητες που αυτή εμφανίζει σε κάθε ασθενή. Συμβουλευτείτε τον φυσικοθεραπευτή σας για να σας προτείνει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα για την περίπτωσή σας.

Πηγή : https://www.protothema.gr

Η φυσικοθεραπεία βοηθάει σημαντικά στις παθήσεις ψυχικής υγείας. 8 Σεπτεμβρίου 2018: Παγκόσμια Ημέρα Φυσικοθεραπείας

 Σημαντική είναι η συμβολή της Φυσικοθεραπείας στην πρόληψη και αντιμετώπιση των συμπτωμάτων των ψυχικών διαταραχών. Φέτος, στις 8 Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Φυσικοθεραπείας, το μήνυμα της εκστρατείας της είναι «Φυσικοθεραπεία και Ψυχική Υγεία». 

Η εκστρατεία απευθύνεται στο σύνολο του πληθυσμού, καθώς τα δεδομένα δείχνουν ότι 1 στους 4 ανθρώπους θα αντιμετωπίσει κάποιο ζήτημα ψυχικής υγείας τουλάχιστον μια φορά στη διάρκεια της ζωής του και 1 στους 6 ανθρώπους έχει αντιμετωπίσει προσφάτως κάποιο σύνηθες ζήτημα ψυχικής υγείας. Τα προβλήματα της ψυχικής υγείας αυξάνουν τις πιθανότητες επιδείνωσης της σωματικής υγείας και είναι από τις βασικές αιτίες επιβάρυνσης του κλάδου της υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η σωματική δραστηριότητα και η θεραπευτική άσκηση μπορούν να ωφελήσουν την υγεία της καρδιάς, την αντοχή των οστών, την λειτουργικότητα των αρθρώσεων, την ψυχική υγεία και τη γενικότερη ευεξία, καθώς :

• Προστατεύουν από την εμφάνιση της κατάθλιψης.
• Προλαμβάνουν την εκδήλωση ζητημάτων ψυχικής υγείας.
• Βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και την αυτοεκτίμηση των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν ζητήματα ψυχικής υγείας.
• Έχουν αισθητή αντικαταθλιπτική επίδραση σε ανθρώπους που υποφέρουν από κατάθλιψη.
• Ασθενείς με κατάθλιψη και σχιζοφρένεια είναι λιγότερο πιθανό να σταματήσουν την άσκηση όταν παρακολουθούνται από ένα Φυσικοθεραπευτή.

Ο φυσικοθεραπευτής θα ακούσει τον πάσχοντα για να καταλάβει τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εκείνον, θα δουλέψει μαζί του για να οργανώσει ένα πρόγραμμα προσαρμοσμένο στις ανάγκες του, θα σιγουρέψει πως οι στόχοι του είναι ρεαλιστικοί και επιτεύξιμοι και θα τον βοηθήσει να μείνει ενεργός.

Η θεραπευτική άσκηση είναι αποδεδειγμένη μέθοδος θεραπείας ανθρώπων με κατάθλιψη και οι Φυσικοθεραπευτές εργάζονται με ασθενείς που έχουν κατάθλιψη σε συνδυασμό με άλλα μακροχρόνια προβλήματα σωματικής υγείας. Το να παραμένει ο πάσχων σωματικά δραστήριος, βοηθά στη βελτίωση της σωματικής και ψυχικής του υγείας. Όσοι αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα, καλό είναι να απευθυνθούν και σε Φυσικοθεραπευτή για να ανακαλύψουν την θεραπευτική άσκηση ή την δραστηριότητα που θα τους διασκεδάσει και θα βελτιώσει την ψυχική και σωματική υγεία.

Παγκόσμια Ημέρα Φυσικοθεραπείας

Η Παγκόσμια Ημέρα Φυσικοθεραπείας (ΠΗΦ) έχει καθιερωθεί και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα που ιδρύθηκε το 1951 η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Φυσικοθεραπευτών (World Confederation for Physical Therapy - WCPT), η οποία συμπληρώνει φέτος 67 χρόνια ζωής. Η ημέρα αυτή σηματοδοτεί την ενότητα και την αλληλεγγύη της Φυσικοθεραπευτικής κοινότητας σε όλο τον κόσμο και έχει ως στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των συνανθρώπων μας σχετικά με την καθοριστική συμβολή του Φυσικοθεραπευτή στην βελτίωση της υγείας, της κινητικότητας, της ανεξαρτησίας τους και της ποιότητας ζωής.

Από το 2008, η WCPT καθιέρωσε την «Κίνηση για την Υγεία» ως θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Φυσικοθεραπείας. Οι Φυσιοθεραπευτές ως ειδικοί στην κίνηση και την άσκηση, με βαθειά και εμπεριστατωμένη γνώση των προδιαθεσικών παραγόντων, της παθολογίας και των πιθανών επιπτώσεων σε όλα τα ανθρώπινα συστήματα, είναι οι ιδανικοί επαγγελματίες για την επιλογή, προώθηση, καθοδήγηση, συνταγογράφηση και διαχείριση της θεραπευτικής άσκησης. Άσκηση που προάγει την υγεία, την ευεξία και την καλή φυσική κατάσταση.

Πηγή: www.psf.org.gr  

Μυική Δυστροφία Duchenne (DMD)

H ασθένεια αυτή λαμβάνει το όνομά της από την πρωτεΐνη δυστροφίνη, η οποία λόγω μετάλλαξης στο γενετικό υλικό (DNA) δεν παράγεται ή δεν παράγεται με σωστό τρόπο. Η ασθένεια αφορά κυρίως αγόρια, 1 στις 3,500 γεννήσεις ετησίως παγκοσμίως. Λόγω του τρόπου που κληρονομείται τα συμπτώματα μπορεί να γίνουν εμφανή από τις ηλικίες 3 -5 ετών ή ακόμα και νωρίτερα. Tα κορίτσια είναι φορείς του μεταλλαγμένου  γονιδίου, συνήθως δε νοσούν (μπορεί να παρουσιάζουν μυϊκή αδυναμία και κούραση), εκτός κι αν νοσεί ο πατέρας τους και η μητέρα τους είναι φορέας, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο.

Η ασθένεια αυτή επηρεάζει πρωταρχικά τους σκελετικούς μύες που ελέγχουν την κίνηση του ανθρώπινου σώματος και τον καρδιακό μυ. Προοδευτικά, λοιπόν, επηρεάζονται και ατροφούν οι μύες των ποδιών και της λεκάνης, ακολουθούν οι μύες των άκρων, του λαιμού και προοδευτικά πολλοί άλλοι.

Τα πρώτα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρηθούν είναι:

1)Αδυναμία όρθιας στάσης - συχνές πτώσεις,

2)|Δυσκολία στο τρέξιμο,

3)Δυσκολία ανάβασης σκάλας,

4)Δυσκολία άρσης από το έδαφος (σημείο Gower, όπου ακουμπούν τα χέρια στα γόνατα προκειμένου να ανασηκωθούν) ή από καρέκλα,

5)Ανάπτυξη μεγάλων κνημών,

6)Σταδιακή εμφάνιση του χαρακτηριστικού βαδίσματος στις μύτες των ποδιών (νήσσειο),

7)Καθυστερημένη έναρξη ομιλίας,

8)Συμπεριφορικές ή μαθησιακές δυσκολίες.

Από τις ηλικίες 8-14 ετών μπορεί να χρειαστεί αναπηρικό αμαξίδιο, εξαιτίας της απώλειας βάδισης. Επιπλέον, εξαιτίας αδυναμίας σωστής στάσης σώματος, αναπτύσσεται σκολίωση. Κατά τη μέση της εφηβείας, παρουσιάζονται συμπτώματα καρδιομυοπάθειας και στην ηλικία των 20 ετών ίσως ξεκινούν τα αναπνευστικά προβλήματα, εφόσον οι μεσοπλεύριοι μύες και το διάφραγμα έχουν πληγεί από την ασθένεια.

Πώς μπορώ να βεβαιωθώ για τη διάγνωση;

Το παιδί έχει μυϊκή αδυναμία και μεγάλες γάμπες, που διαπιστώνονται με κατάλληλη κλινική εξέταση. Με τη γενετική διάγνωση αποδεικνύεται το είδος της μετάλλαξης στο γονίδιο της δυστροφίνης και επιβεβαιώνεται από τη βιοψία του μυ, όπου φαίνεται η έλλειψή της στα μυϊκά κύτταρα. Με βιοχημικές εξετάσεις αίματος το ένζυμο CK είναι πολύ αυξημένο, γεγονός που αποδεικνύει την ασθένεια, εφόσον το συγκεκριμένο ένζυμο προέρχεται από τα κατεστραμμένα μυϊκά κύτταρα.

Τι γίνεται μετά τη διάγνωση;

Ξεκινά η έναρξη της παρακολούθησης του παιδιού από μία ομάδα εξειδικευμένων επαγγελματιών.

Δηλαδή: Ξεκινά η φυσικοθεραπεία. Καθημερινές ασκήσεις και καθόλου δύσκολες από το ίδιο το παιδί και με τη βοήθεια των γονιών. Αργότερα γίνεται χρήση υποστηρικτικών συσκευών, που συνεισφέρουν στη σωστή στάση του σώματος.

Παρακολουθείται με τις απαραίτητες εξετάσεις ετησίως ή και πιο συχνά η καρδιά. Σε κατάλληλη ηλικία ξεκινά η λήψη κορτικοειδών, που συμβάλλουν στη διατήρηση της κίνησης άνω και κάτω άκρων και τη διατήρηση της σωστής λειτουργίας του μυοσκελετικού συστήματος, καθώς και στη σωστή αναπνευστική λειτουργία.

Πρέπει να παρακολουθείται από διατροφολόγο, ειδικά μετά τη λήψη των κορτικοειδών, για έλεγχο του βάρους, και προκειμένου να γίνεται σωστά η λήψη των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών.

Απαιτείται η ψυχολογική υποστήριξη παιδιών και γονέων, καθώς και η επικοινωνία και η επαφή με άτομα με παρόμοιες ανησυχίες, με στόχο την ανταλλαγή εμπειριών, αγωνιών και αλληλοϋποστήριξη. Απαιτείται η επαφή με σωματεία που ασχολούνται και διασφαλίζουν τα δικαιώματα των ασθενών και επιδιώκουν την εύρεση καινούργιων, ασφαλών και πιο αποτελεσματικών φαρμακευτικών προσεγγίσεων.

Πληροφορίες σχετικά με κλινικές δοκιμές που πραγματοποιούνται παγκοσμίως: https://www.centerwatch.com/clinical-trials/listings/condition/350/muscu... και https://clinicaltrials.gov/ct2/home

Πηγή : http://www.mdahellas.gr

Πώς να διαλέξω σχολική τσάντα για το παιδί μου;

Κατάλληλη τσάντα είναι αυτή που είναι προσαρμοσμένη στον σωματότυπο του παιδιού, στην ηλικία του, στο επίπεδο ανάπτυξης και στις καθημερινές σχολικές υποχρεώσεις και ανάγκες του.

Για παράδειγμα, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας θα πρέπει να μεταφέρουν ένα μικρό σακίδιο, ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούν τροχήλατες τσάντες, για να μεταφέρουν περισσότερα βιβλία.

Η κατάλληλη σχολική τσάντα είναι καταρχάς αυτή που φοριέται στην πλάτη, διαθέτει έναν εύκαμπτο σκελετό και ιδανικά δένει και στη μέση για να μοιράζεται το βάρος της, αντί να επιβαρύνει μόνο τους ώμους και τη σπονδυλική στήλη.Τα λουριά της θα πρέπει να είναι ρυθμιζόμενα ανάλογα με το ύψος του παιδιού.

Θα ήταν καλύτερο να επιλέξετε μια υφασμάτινη τσάντα γιατί είναι πιο ελαφριά σε σχέση με την δερμάτινη.Δώστε προσοχή στο βάρος της γεμάτης τσάντας. Δεν πρέπει να ζυγίζει παραπάνω από το 10% του βάρους του παιδιού. Για παράδειγμα, ένα παιδί του δημοτικού που ζυγίζει 30 κιλά πρέπει να σηκώνει λιγότερο από 3 κιλά στη σχολική του τσάντα.

Τα τελευταία χρόνια είναι πολύ της μόδας οι σχολικές τσάντες "τρόλεϊ", δηλαδή με ενσωματωμένα ροδάκια.. Οι τσάντες δηλαδή που έχουν από κάτω ροδάκια και έτσι μεταφέρονται εξαιρετικά εύκολα χωρίς να επιβαρύνεται το παιδί με το βάρος του περιεχομένου. Είναι ιδανικές για τις τάξεις του δημοτικού αλλά ίσως ακόμη και για το νηπιαγωγείο.

Διαλέξτε μια τσάντα με εσωτερικές θήκες και ξεχωριστούς χώρους για να τοποθετούνται τα σχολικά είδη, γιατί παίζει ρόλο για τη μέση η σωστή τοποθέτηση του περιεχομένου. Τοποθετήστε τα βαρύτερα αντικείμενα πιο κοντά στην πλάτη του παιδιού και τα ελαφρύτερα μακριά απ' αυτήν.

Nα θυμάστε ότι δε θα πάρετε μία τσάντα με σκοπό να την κρατάει για τα επόμενα πολλά σχολικά χρόνια, γιατί κάθε τσάντα θα πρέπει αν συμβαδίζει με το ύψος και το σωματότυπο του παιδιού.  Η τσάντα πρέπει να είναι σωστά “ζυγισμένη”επάνω στο σώμα και την πλάτη του παιδιού. Είναι λάθος να πάρετε νωρίτερα από ότι πρέπει μία μεγάλη τσάντα για να την κρατήσει... και του χρόνου!

Καλή σχολική χρονιά!

Φυσικοθεραπεία ή φυσιοθεραπεία; Πώς είναι το σωστό;

Εδώ υπάρχει σοβαρό θέμα. Μιλάμε για δύο μάλλον ταυτόσημους όρους που πραγματικά διχάζουν. Ας δούμε κάποιες απόψεις περί του θέματος.

Μπαμπινιώτης: « Φυσικοθεραπεία και εσφαλμένα φυσιοθεραπεία: η θεραπεία ασθενειών με την αξιοποίηση φυσικών στοιχείων, π.χ. αέρα, νερού, θερμότητας και με την εφαρμογή φυσικών ασκήσεων (κινήσεων, μαλάξεων κλπ.).  Ο σωστός τύπος είναι φυσικοθεραπεία, αφού συντίθεται από τις λέξεις φυσικός και θεραπεία. Ο εσφαλμένος τύπος φυσιοθεραπεία, ο οποίος θα σήμαινε "θεραπεία της φύσεως", οφείλεται σε μεταφορά ξένων όρων (π.χ. γαλλικών Physiotherapie), που δεν σχηματίστηκαν εξαρχής.»

Βικιπαίδεια: «Η Φυσικοθεραπεία ή φυσιοθεραπεία είναι η θεραπευτική προσέγγιση που βασίζεται στα φυσικά μέσα (κίνηση, φως, νερό, ηλεκτρικό ρεύμα κλπ.) που χρησιμοποιούνται από τον εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας πτυχιούχο Φυσικοθεραπευτή, για θεραπευτικούς σκοπούς. 

Γλωσσολογικά, ακούγεται η άποψη ότι ο όρος «φυσιοθεραπεία» είναι γλωσσικό σφάλμα και ότι μόνο ο όρος «φυσικοθεραπεία» είναι ο σωστός. Παρόλα αυτά, και οι δυο όροι είναι αποδεκτοί από τα περισσότερα μεγάλα ελληνικά λεξικά και χρησιμοποιούνται εξίσου στα Ελληνικά. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο λεξικό αναφοράς έχει την λέξη «φυσιοθεραπεία», σαν πρώτη μάλιστα μορφή, δεν μπορούμε να μιλάμε για λάθος. Και οι δύο λέξεις χρησιμοποιούνται στα Ελληνικά. Μάλιστα στον προφορικό λόγο χρησιμοποιείται συχνότερα ο όρος «φυσιοθεραπεία», αφού έχει μία λιγότερη συλλαβή και είναι πιο ευκολοπρόφερτος. Η λέξη σχηματίστηκε από τα γαλλικά  «physiotherapie» με δανεισμό, το οποίο δέχεται κι ο Μπαμπινιώτης, απλά υποστηρίζει ότι κακώς σχηματίστηκε έτσι εξαρχής. Δεν είναι αντιδάνειο, αφού δεν υπήρξε τέτοια λέξη στα αρχαία ή μεσαιωνικά ελληνικά, απλά είναι σύνθετη λέξη του 20ου αιώνα με ελληνικές ρίζες, όπως πχ το «τηλέφωνο».

Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής: «φυσιοθεραπεία η [fisioθerapía] & φυσικοθεραπεία η [fisikoθerapía]: θεραπευτική μέθοδος για ορισμένες ασθένειες ή κακώσεις, που βασίζεται σε φυσικά μέσα και γνώσεις (νερό, θερμότητα, φως, ηλεκτρισμό, αέρα κτλ.): Kάνω ~ για το αυχενικό μου σύνδρομο. || (προφ.) καθεμιά από τις επισκέψεις σε φυσιοθεραπευτή: Ο γιατρός μου έγραψε δέκα φυσιοθεραπείες. [λόγ. < γαλλ. physiothérapie & αγγλ. physiotherapy < physio- = φυσιο- + -thérapie, -therapy = -θεραπεία· φυσικο-: κατά το φυσικόςI2]»

Αν απευθυνθούμε στη google θα διαπιστώσουμε μικρή υπεροχή των τύπων φυσικοθεραπεία / ευτής. 

Ο Μ. Τριανταφυλλίδης δίνει και τα δύο, αλλά πρώτο το «φυσιοθεραπεία / ευτής».

Δεν είναι λίγοι, άλλωστε και αυτοί που υποστηρίζουν πως ο τύπος «φυσιοθεραπεία» έχει το πλεονέκτημα της εναρμόνισης με την ξένη ορολογία.

Τα συμπεράσματα δικά σας…

Πηγή: https://www.schooltime.gr/