Γάγγραινα είναι η νέκρωση ενός ιστού, συνήθως λόγω μειωμένης αιματικής παροχής,
δηλαδή όταν αποφράσσονται οι αρτηρίες. Συμβαίνει πιο συχνά στα κάτω άκρα αλλά
αφορά οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Όταν έχει εξασθενήσει η παροχή αίματος σε οποιοδήποτε ιστό,
περιορίζεται και η παροχή οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών. Αν η ροή του αίματος δεν αποκατασταθεί,
ο ιστός μπορεί σταδιακά να νεκρωθεί.
Αυτή η πάθηση ονομάζεται γάγγραινα. Στη
γάγγραινα οι ιστοί ξηραίνονται και αποπίπτουν. Αυτό μπορεί να συνεχίζεται για
εβδομάδες ή και για μήνες. Η πάθηση μπορεί να προχωρήσει πολύ γρήγορα. Η μη έγκαιρη διάγνωση μπορεί να οδηγήσει
τον ασθενή σε σηπτικό σοκ.
Η εμβολή μεγάλων αρτηριών σε οποιαδήποτε περιοχή του
οργανισμού μπορεί να προκαλέσει γάγγραινα της περιοχής που εκτείνεται
περιφερικά του σημείου αυτού. Η πάθηση αποτελεί συχνά επιπλοκή λοιμώξεων, κρυοπαγημάτων συνθλιπτικών
κακώσεων ή παθήσεων, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η νόσος Raynaud.
Συχνά η γάγγραινα συνέβαινε στα πόδια στρατιωτών οι οποίοι
πολεμούσαν στα χιόνια και πάθαιναν κρυοπαγήματα. Ο όρος κρυοπαγήματα
περιλαμβάνει το πάγωμα των ιστών. Πρόκειται για τοπικές βλάβες, συνήθως των
κάτω άκρων, από το ψύχος.
Οι δύο βασικές μορφές γάγγραινας είναι η ξηρή και η υγρή. Στην ξηρή γάγγραινα ο ιστός έχει νεκρωθεί, αλλά δεν έχει μολυνθεί. Αυτή η μορφή
γάγγραινας δεν εξαπλώνεται και σε άλλους ιστούς. Με την υγρή γάγγραινα ο ιστός
έχει νεκρωθεί και έχει μολυνθεί από βακτήρια.
Η ξηρή γάγγραινα αντιμετωπίζεται με έγκαιρη βελτίωση της
κυκλοφορίας στην ισχαιμική περιοχή. Υπάρχουν
πολυάριθμα φυσικοθεραπευτικά μέσα για να σας βοηθήσουν σε αυτό το στάδιο. Σε περίπτωση λοίμωξης των ιστών χορηγούνται
αντιβιοτικά ώστε να προληφθεί η εγκατάσταση υγρής γάγγραινας. Μπορεί να είναι
δυνατή η εγχείρηση για τη διάνοιξη ή την παράκαμψη των φραγμένων αρτηριών. Οι
ιστοί που προσβάλλονται από ξηρή γάγγραινα μπορεί να συρρικνωθούν και να μην
αποτελέσουν πρόβλημα, αλλά η χειρουργική αφαίρεση του νεκρού ιστού είναι
συνήθως απαραίτητη για τη θεραπεία της.
Η διάγνωση υγρής γάγγραινας μπορεί να οδηγήσει στον ακρωτηριασμό
του πάσχοντος μέρους του σώματος, συνήθως των κάτω άκρων. Πρέπει να αφαιρεθεί
ταυτόχρονα και τμήμα των γειτονικών υγιών ιστών. Σε περίπτωση ακρωτηριασμού ακολουθείται ειδικό πρόγραμμα
φυσικοθεραπείας, ώστε να αποφευχθούν οι συρρικνώσεις των ιστών και να γίνει
εκμάθηση της χρήσης του πρόσθετου μέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου